หากใครจำได้ “นก วนิดา” นักแสดงตลกหญิงชื่อดัง ช่วงหนึ่งเคยประสบกับปัญหามรสุมชีวิตอย่างหนัก หลังเจ้าตัวเคยหลงผิดใช้สารเสพติด จนถูกจับและโดนสั่งปลดจากละครและรายการจนหมด ชนิดที่ว่าไม่เหลืองานในวงการบันเทิงเลย ล่าสุดเธอมานั่งเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับพิธีกรชื่อดัง “หนูแหม่ม สุริวิภา” ถึงชีวิตในตอนนั้น โชคดีที่ได้ลูกสาวเป็นกำลังใจสำคัญทำให้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มาได้

โทษตอนนั้นเป็นยังไง?

ถือเป็นวิกฤติสำหรับตัวเองสุดๆ แล้ว คิดว่าไม่มีอะไรสุดกว่านั้นแล้วแต่มันเป็นการที่เราทำร้ายตัวเอง และตอนนั้นเราโดนตัดสิน 14 เดือนแต่รอลงอาญา จริงๆแล้วโทษตอนนั้นไม่ได้เยอะแต่ว่าข่าวมันหนัก ข่าวมันออกมาว่าเราถึงกับค้าและจำหน่ายเลย ซึ่งเราก็ยอมรับว่าแค่เสพตามที่มันเกิดขึ้น 

กระทบกับชีวิตยังไงบ้าง ?

ชีวิตตอนนั้นมันกระทบทุกอย่างไม่มีแสงอะไรเลยไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงโทษแต่ตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ในเมื่อเราอยากพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแต่มันกลายเป็นเลวร้ายที่สุด โชคดีที่มีครอบครัวแม่และลูกเข้าใจห่วงจิตใจของคนในครอบครัว ซึ่งตอนนั้นเราทำงานหนักถึงขนาดต้องใช้ยา และตอนนั้นแม่หนูครึ่งปีต้องผ่าตัดสามครั้งทำให้เราเครียด จนพยายามจะหาเงิน และทำคนเดียวทุกอย่าง ที่มาใช้ยาเพราะว่าเราต้องทำงานหาเงิน จนลืมไปเลยว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดมากๆ และทำร้ายตัวเองด้วย

เข้าใจไหมที่สังคมต่อต้านเรา?

ตอนนั้นเราก็ทำงานอยู่ และทำให้ผู้จัดบางท่านเค้าเสียหายไปด้วย ซึ่งเค้าทำไปแล้วทุนมันลงไปแล้วกับเราแต่เรามาทำให้งานเค้าออนไม่ได้ เราเข้าใจ ในตอนนั้นไม่กล้าออกจากบ้านเลยคิดแต่ว่าเราจะดำเนินชีวิตต่อไปยังไง แม่และลูกสิ่งที่เรารับผิดชอบจะต้องทำยังไงต่อไป และต่อไปนี้เราจะเอาเงินที่ไหนมาให้เขา ซึ่งเราก็ทำให้แม่เครียดด้วย เพราะทุกคนไม่คิดว่าเราเป็นแบบนี้ทุกคนช็อคหมด ไม่กล้ามองแม้แต่หน้าลูก

ถึงขั้นคิดสั้นไหม?

ไม่มีเลยค่ะรู้ แต่อย่างเดียวว่าวันนี้ล้มขนาดนี้แต่เราต้องลุกให้ได้เพราะเรามีแม่และลูก โดยมีลูกให้กำลังใจแม่ก็บอกให้เราออกไปข้างนอก อย่าพึ่งไปคิดว่าคนข้างนอกจะรู้สึกยังไงกับเรา และพอเราได้ลองออกไปก็เลยรู้ว่ามันก็เป็นอย่างที่ลูกพูดเพราะคนข้างนอกที่เข้ามาหาเราเค้าให้กำลังใจเรา ยิ่งเราเจอคนให้กำลังใจเรา ทุกคนอ้่แขนรับเรามันยิ่งรู้สึกผิดหนักเข้าไปใหญ่เหมือนเราทำร้ายจิตใจเขาด้วยกับคนที่เขารักเรา

ใช้เวลาในการรักษาความรู้สึกนานไหม?

เป็นปีสองปีเลยค่ะกว่าจะกลับมาได้เหมือนเดิม ถึงเราจะออกไปพบคนได้แต่ความมั่นใจเราน้อยลง เพราะเรารู้ดีว่าบางคนอาจจะคิดไม่ดีกับเราแต่เค้าอาจจะมาแสดงออกกับเรา ซึ่งเราเข้าใจว่าสังคมมันไม่ยอมรับเราอยู่แล้ว แต่ลูกทำให้เราพยายามผ่านมาได้ ลูกก็พยายามจะหาพลังบวกเอาเรื่องดีๆ มาเล่าให้ฟัง 

ซึ่งเค้าบอกว่าเค้าไม่เคยอายมีแต่เขาภูมิใจที่มีแม่เป็น “นก วนิดา” เธอเป็นยาชูกำลังใจให้กับเรา ต้องขอบคุณลูกที่ให้ชีวิตใหม่กับเราถ้าไม่มีเขาเราก็ไม่สามารถกลับมายืนได้แบบทุกวันนี้ และแทนที่ลูกจะมีความสุขในชีวิตวัยรุ่นกลายเป็นว่าเค้าต้องมาทำงานแทนเรา เหมือนพรากชีวิตในวัยเรียนของเค้าไป ซึ่งตอนนี้ลูกเรียนจบปริญญาโทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว