จากกรณี “แตงโม นิดา พัชรวีระพงษ์” พลัดตกจากเรือลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยา ตรงท่าน้ำพิบูลสงคราม ช่วงเวลา 4 ทุ่มกว่าๆ ของวันที่ 24 ก.พ. ก่อนต่อมาจะพบร่างลอยกลางน้ำเจ้าพระยาในวันที่ 26 ก.พ. ซึ่งประเด็นดราม่าก็ตามมามากมาย มีหลายเรื่องที่ตอบไม่เคลียร์ คาใจคนบันเทิงและแฟนๆ

รายการโหนกระแส วันที่ 28 ก.พ. 65 ดำเนินรายการโดย “หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย” ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.35 น. ทางช่อง 3 กดเลข 33 สัมภาษณ์ ไฮโซปอ ตนุภัทร เลิศทวีวิทย์, กระติก อิศรินทร์ จุฑาสุขสวัสดิ์ ผู้จัดการแตงโม, แซน , และ จ๊อบ 4 คนที่อยุ่ในเหตุการณ์นาทีสุดท้ายชีวิตดาราสาว พร้อมเคลียร์ทุกประเด็นร้อนที่คนสงสัย

คุณรู้จักแตงโมมานานแค่ไหน?

ปอ : ผมเป็นเพื่อนกับคุณแตงโม ตั้งแต่อายประมาณ 16 ตอนนั้นผมเริ่มเข้าวงการโมเดลลิ่ง คุณแตงโมกับผมเป็นเพื่อนที่อยู่ในสังกัดโมเดลลิ่งเดียวกัน เวลาไปแคสติ้งงาน สมัยก่อนไปนั่งรอ ก็คุยกันทำให้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้จักและเป็นเพื่อนกัน

คุณไม่เคยจีบแตงโม?

ปอ : ไม่เคยจีบครับ

เหตุการณ์วันนั้น คุณไปชวนกันอีท่าไหน?

ปอ : เริ่มต้นจากผมกับกระติกเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว เราเป็นเพื่อนกันในเฟซบุ๊ก กระติกเขาโพสต์โน่นนี่เราก็มาคอมเมนต์ เราก็ทักกระติกไปในไลน์ ผมก็บอกว่าว่างๆ ชวนเพื่อนเก่ามาเจอกันหน่อย ไม่ได้เจอนานแล้ว กระติกบอกว่าเดี๋ยวไปก่อวอร์ดก่อน หลังจากนั้นกระติกก็มาบอกผมว่ามีใครบ้าง ตอนนั้นมี 4 คน กระติก แข โม และเพื่อนอีกคนชื่อน้อยโหน่ง 4 ท่านนี้ นี่คือจุดเริ่มต้น แต่หลังจากนั้น ก่อนวันที่เราจะไป กระติกบอกว่าเพื่อนชื่อแข ซึ่งไม่ใช่รัศมีแข เป็นเพื่อนผู้หญิง แต่แขเขาบอกว่ามาไม่ได้ ติดงานอยู่เชียงใหม่ ติกบอกว่างั้นชวนแซนมาแทนนะ ก็สรุปว่ามี 4 ท่าน

มีหลักฐานมั้ย?

ปอ : มีครับ ส่งให้ทีมงานแล้ว เป็นไลน์ที่ปอคุยกับกระติกครับ

คุณไปชวนแตงโมยังไง?

กระติก : ก็บอกว่ามึงๆ ไปล่องเรือกันมั้ย อีปอมีเรือ

เขาว่าคุณหลอกแตงโม?

กระติก : ไม่เคยหลอกพี่ (เสียงสั่นเครือ) มันเป็นเพื่อนหนู จะไปหลอกมันทำไม หนูไม่เคยหลอกเพื่อน

ชวนไปลักษณะไหน?

กระติก : ชวนไปเที่ยวค่ะ

ที่บอกว่าคุณหลอกแตงโมให้ไปเอ็น?

กระติก : หนูมีหลักฐานหมด เพียงแต่ไม่เคยเอาออกมาให้ใครดู มีแชตค่ะ ส่งทีมงานแล้ว

เรื่องการเอ็น ตัดทิ้งเลย?

ปอ : ครับ

กระติก : ไม่มี

ดื่มมั้ย?

ปอ : ดื่มครับ ขาไปเราดื่มแชมเปญ ขากลับอยู่ที่ร้านอาหาร เราดื่มไวน์ 1 ขวด ขากลับเราดื่มไวน์

ทำไมไม่ใส่ชูชีพ สังคมถามเลย ว่าทำไม?

กระติก : หนูไปเที่ยว หนูอยากถ่ายรูป ในมุมของหนูนะ คนอื่นหนูไม่ทราบ มันลำบากในการใส่ถอดๆ เรามีแจ็คเกตอีกตัวนึง เราถ่ายรูปกันตลอดเวลา จนเขาทักว่ามานี่ไม่ทำอะไรเลยเหรอ ถ่ายรูปอย่างเดียว พวกหนูยังขำอยู่เลย คือมันไม่สะดวกค่ะ เราเลยไม่ได้คิดตรงนั้น เรามองว่ามันไม่ใช่บานาน่าโบ๊ต รู้สึกว่ามันไม่อันตราย ณ ตอนนั้นนะ หนูก็โง่เองที่คิดแบบนั้น หนูสะเพร่าเองที่คิดแบบนั้นที่มันอาจทำให้เกิดอันตรายกับตัวเองหรือคนอื่นได้ ไม่ได้เตือนเพื่อน

ถ้าเกิดใช้คำว่าชุ่ยได้มั้ย?

ปอ : ได้ครับ

สิ่งที่คุณพูด คุณไม่ได้แสดงใช่มั้ย ทุกคนบอกเหมือนคุณแสดง คุณรู้สึกจริงๆ ใช่มั้ย?

ปอ : ไม่ผิดหรอกครับ ที่พี่หนุ่มจะถาม หรือประชาชนในโลกโซเชียลมีเดียจะมีคำถามต่างๆ ว่าผมแสดง แต่ลองกลับไปคิดนะครับ ถ้าคุณกำลังเจตนาเจอเพื่อนเก่าที่ไมได้เจอนานมากเป็น 10 ปี ไปกินข้าวกัน ตลอดระยะเวลา 2 ชั่วโมงมีความสุข คุณกำลังฟินกับบรรยากาศ หันกลับมาเพื่อนคุณหายไปแล้ว ไม่ผิดครับที่หลายคนบอกว่าเสียใจจริงมั้ย แสดงจริงมั้ย ถ้าคุณไม่เจอกับตัวเอง ผมมั่นใจคงไม่มีใครรู้สึกถึงความรู้สึกนี้ ความรู้สึกมันวับแล้วโลกเปลี่ยน วันนี้หลับตาก็เห็นหน้าโม นอนก็นอนไม่หลับ แถมถูกสังคมตีตราว่าเป็นฆาตกร ผมเครียดมาก

จ๊อบเป็นใคร?

จ๊อบ : เป็นน้องพี่ปอมาช่วยทำงาน

ปอ : เป็นทีมงานที่บริษัท แล้วเหมือนน้องที่สนิทกัน

จ๊อบ : ถ้ามีอะไรกับพี่ปอก็ไปด้วย

คุณคือมือชงเหล้า รินไวน์?

จ๊อบ : ครับ

คุณคือคนที่บอกว่าใส่เสื้อขาดๆ?

จ๊อบ : ครับ

ทำไมเบิร์ตไม่มา?

ปอ : เบิร์ตแอดมิท เมื่อคืนไปตรวจมีความเครียดสูง ความดันขึ้น 200 กว่า ปัจจุบันแอดมิทอยู่ ต้องบอกว่าผมเป็นลูกค้าคุณเบิร์ต คุณเบิร์ตทำเว็บไซต์ให้ผม เราสนิทกัน เป็นพี่ เหมือนรุ่นพี่ที่สนิทกัน

เบิร์ตรู้จักทางนี้มั้ย?

ปอ : ไม่รู้จักครับ

แล้วคุณชวนไปทำไม?

ปอ : เพื่อนๆ สามสี่คนเป็นผู้หญิง ผมก็คงไม่ได้คุยเอ็นเจอยสนุก ก็อยากมีเพื่อนผู้ชายไปด้วย ไปจอยๆ เจอเพื่อนเก่าไปคุยกัน

จ๊อบคุณชวนไป ผมเข้าใจ แต่คุณเบิร์ต ไม่กลัวเบิร์ตตะขิดตะขวงใจเหรอ?

ปอ : ไม่หรอกครับ เราสนิทกัน เบิร์ตกับผมคุยกินข้าวด้วยกันบ่อย เหมือนเพื่อนเจอเพื่อน ผมว่าไม่ใช่เรื่องแปลก เหมือนพาเพื่อนใหม่ไปรู้จักกัน

ไปทานข้าวมีเหตุการณ์อะไรพิเศษหรือแปลกๆ เป็นที่มาของเหตุการณ์?

ปอ : ไม่มีอะไรที่มีสัญญาณเลยว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

อยู่ในเรือแตงโมเป็นไง?

กระติก : แฮปปี้มาก เราสองคนผลัดกันถ่ายรูปตลอด เขาก็คอนโทรลว่าเราควรโพสต์ท่าไหน เขาถ่ายรูปเก่งกว่าหนู ประมาณนี้ตลอดทาง

ตอนคุณไปทานข้าวเรียบร้อย คุณไปเข้าห้องน้ำ?

กระติก : พวกเราทั้งกลุ่มเข้ากันสองรอบ รอบแรกก็ไปเข้าที่ร้านอาหารรอบนึง เพราะนั่งเรือมานานก็ปวด จนทานเสร็จก่อนกลับก็ทำธุระอีกรอบ ติกพิจารณาแล้วว่านั่งเรือไป ซึ่งก็ชวนเขาไปด้วย เขานั่งตรงข้ามตอนทานข้าว ชวนว่าไปห้องน้ำมั้ย เดี๋ยวนั่งนานนะ เขาบอกว่าเขาไม่ปวด เหมือนเขาสาละวนแต่งภาพหรือคุยกับใคร แล้วเราก็กลับลงเรือ เพราะเช็คบิลไปแล้ว

แตงโมไม่ได้เข้าคนเดียว หลังขึ้นเรือมาก็ดื่มต่อ?

กระติก : ใช่ ก็นั่งถ่ายรูป ดื่มไวน์ต่อ แค่นั้น ถ่ายรูปกันตลอดเวลา

แซนทำอะไร?

แซน : แซนนั่งหลังเรือ แล้วหันหลัง เพราะลมพัดเข้าตาแซน ตาแซนเจ็บค่ะ

คุณบอกส่งไทม์ไลน์ต่างๆ ให้แล้ว ตั้งแต่?

กระติก : ตั้งแต่เรือออก 5 โมง

ภาพคุณใครถ่าย?

กระติก : แตงโมถ่ายให้ค่ะ จัดท่าให้ด้วยค่ะ

แตงโมตกน้ำกี่โมง มีรูปนึง 22.13 น. ใครถ่าย?

กระติก : โมถ่าย รูปนี้รูปสุดท้าย

หลังจากนั้นเธอเดินกลับไปแล้วเสียชีวิต?

ติก : หนูนั่งชมวิว หลังจากนี้มีแล่นเรือ มีคุย มีอะไร

โมตกเรือกี่โมง?

แซน : 4 ทุ่มครึ่งนิดๆ ค่ะ

15-20 นาทีต่อจากนี้ คนที่ถ่ายรูปให้คุณไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว?

กระติก : ใช่ค่ะ

ภาพข้างหลังคือใคร?

กระติก : แซนค่ะ

ในภาพคุณหันหน้ามา?

กระติก : ใช่ค่ะ เพราะจะเอาวิวข้างหลังเป็นสะพานค่ะ

คุณนั่งหน้าหาหัวเรือ ข้างหลังคือแซน รูปนี้โมถ่าย?

กระติก : ใช่ค่ะ

ตอนนี้รู้แล้ว คุณนั่งข้างหลังจริงๆ จากภาพนี้ หลังจากนี้เกิดอะไรขึ้น?

กระติก : หนูบอกตรงๆ ว่าหนูไม่ทราบ หนูไม่เห็นจริงๆ

คุณไม่เห็นยังไง คุณอยู่บนเรือ?

กระติก : โพสิชั่นตอนนั้นนั่งดูวิวแล้ว ไม่มีการถ่ายรูปเกิดขึ้นแล้ว

กระติกนั่งข้างหน้า เบิร์ตอยู่ตรงพวงมาลัย ปอยืนอยู่ตรงนั้น จ๊อบนั่งหลังคนขับ แซนล่ะ?

แซน : อยู่อีกฝั่งนึง อยู่ฝั่งด้านขวา มาด้านหัวเรือ

ขาล่ะ?

แซน : ขาไปหลังเรือ หัวมาทางหัวเรือ ขาคือพุ่งไปตรงเครื่องค่ะ เกือบตรง เพราะจะมีพนักพิงขึ้นมานิดนึง ที่ตรงที่นั่งปรับให้เอน 180 องศาได้

ตอนถ่ายรูปสุดท้าย 22.13 น. ภาพสุดท้ายใช้โทรศัพท์ใครถ่าย?

กระติก : โทรศัพท์หนู

โทรศัพท์โมอยู่ไหน?

กระติก : หนูไม่ได้เห็นว่าอยู่ไหน แต่เห็นเพราะช่วยเขาหา มันอยู่ตรงที่หนูนั่ง ข้างๆ เบาะมีหลุมใส่แก้ว มันเสียบอยู่ในนั้น

คุณเห็นมั้ยโมเดินไปทางไหน?

ปอ : ไม่เห็นเลยครับ

ทำไมไม่เห็น เรือไม่ได้ลำใหญ่มาก?

ปอ : จุดที่นั่งเรือสบายที่สุดคือหัวเรือ เรายืนข้างหน้าแล้วดูวิวกับลม และฟังเพลง ฟิลลิ่งความรู้สึกตอนนั้น เรามองไปข้างหน้าอย่างเดียว

คุณอยู่ข้างๆ พวงมาลัย โมถ่ายรูปอยู่ข้างหน้า เขาเดินย้อนกลับไปด้านหลัง คุณไม่เห็นเหรอ?

ปอ : ไม่เห็นครับ ช่วงโมถ่ายพูดตรงๆ เราไม่ได้มอง ตอนโมเดินสวน ผมก็มองบรรยากาศเพลินๆ โมก็ไม่ใช่คนตัวใหญ่ ผมอยู่ด้านซ้าย เขาเดินผ่านไปผมไม่เห็นจริงๆ

คุณอยู่หลังพวงมาลัยเห็นมั้ย?

จ๊อบ : เห็นครับ โมเดินผ่านผมไปเฉยๆ เหมือนนั่งสองแถว เก้าอี้ดีไซน์มาให้ผมนั่งหันไปด้านข้างเรือ เขาก็เดินผ่านผม

เขาไปไหน?

จ๊อบ : ไปท้ายเรือ แต่ผมไม่ได้กวาดสายตาไปสนใจว่าเขาจะทำอะไร ไม่ได้สนใจขนาดนั้น

เขาเดินไปหาคุณ บอกคุณว่ายังไง?

แซน : ขอกูฉี่แป๊บนึงนะ แล้วเขาก็นั่งลงไปเลย แซนไม่ทันบอกให้ยุดเรือหรืออะไร ตอนเขานั่งเขาก็จับขา แซนก็ไม่ได้สังเกต เพราะเขาทำธุระส่วนตัว แซนก็นั่งเล่นมือถือไปเรื่อย

เขาจับคุณกี่มือ?

แซน : ก่อนนั่งเขาจับสองมือ แต่พอเขานั่งก็ไม่ได้สังเกต รู้สึกอีกทีตอนเขาจะลุก เขาทิ้งน้ำหนักตัวมาที่แซนนิดนึง แซนก็ตกใจง่าย ตรงนั้นนั่งแล้วสามารถตกได้เลย เพราะไม่มีที่จับอะไรเลย ก็บอกว่าขอกูตั้งหลังนิดนึง อย่าเพิ่งดึง เขาก็พยักหน้า ทีนี้เขาอาจเสียหลัก เขาก็เซไปด้านซ้ายของเขา เขาก็เกาะตรงนั้น แล้วพลิกตกลงไปต่อหน้าเลยค่ะ

คว้าเขามั้ย?

แซน : ไม่ถึงค่ะ

เขาฉี่มั้ย?

แซน : เขาฉี่ค่ะ เสร็จมั้ยไม่ทราบ แต่ใช้เวลาสักปั๊บนึง 10 วินาทีอย่างน้อย ไม่งั้นเขาจะไปนั่งทำอะไรตรงนั้น ไม่ทราบว่าฉี่เสร็จมั้ยแต่เขาลุกขึ้นมา พยายามเกาะ พยุงนิดนึง แต่แซนตกใจ แซนก็ลุกขึ้นมา บอกว่าขอตั้งหลักแป๊บนึง

จำลองให้ดูกลางรายการ นี่สมมติเรือที่คุณนั่ง เขามาแล้วยังไง?

แซน : ขาอยู่ระดับเดียวกับโซฟา เขาก็ขึ้นมา แล้วเกาะแล้วนั่งไปเลย ตอนเขาจะลุกเขาเกาะรอบนึง แซนก็ตกใจเพราะแซนไม่มีที่เกาะ เหมือนเขาพยุงตัวเขา แต่แซนไหลไปด้วย

เขาปัสสาวะเสร็จแล้วเลยดึงคุณ?

แซน : ก็ขอตั้งหลักนิดนึง จะได้ดึงตัวเขาขึ้นมาได้ แต่เขาเสียหลักไปก่อน แล้วพลิกตกไปเลย

เขาพูดกันเยอะมากว่าประเด็นไม่ใช่ แตงโมใส่ชุดแบบนี้?

แซน : ในความคิดแซน เป็นเรื่องปัจเจกบุคคล ว่าคุณสามารถทำธุระส่วนตัวในชุดแบบนี้ได้หรือเปล่า ขึ้นอยู่กับกายภาพของแต่ละคน บางคนมีประสิทธิภาพที่จะทำได้ บางคนอาจทำไม่ได้ ไม่ควรตัดสินค่ะ แต่เขาไปปัสสาวะตรงนั้นจริงๆ

หลังแตงโมตกลงไป เราทำยังไง?

แซน : เราก็ตะโกนค่ะ

จ๊อบ : ผมได้ยินก็ตะโกนว่าพี่โมตกน้ำ กลับๆ ระหว่างนั้นผมก็หันไปมองว่าเขาตัวพี่โมอยู่ตรงไหน พยายามจำภาพ ถ้าเราวกเรือกลับปุ๊บจะได้รู้ว่าอยู่ตรงไหน

กระติก : แต่มันมืดมาก

เปิดคลิปนี้คลิปสุดท้ายแตงโม คลิปนี้บอกอะไรหลายอย่าง เห็นหลักฐานชิ้นนี้ที่ได้มา พูดไปแล้วในเที่ยงวันทันเหตุการณ์ ลืมการจับผิดว่าแตงโมเมามั้ย เรือวิ่งเท่าไหร่ เพราะเห็นแต่ความสวยงามของแตงโมจริงๆ เหมือนนางฟ้า นี่คือคลิปสุดท้าย ในชีวิตผู้หญิงคนนึง ตอนนี้คนทั้งประเทศรักเธอ เพลงที่ได้ฟัง คือเพลงที่แตงโมร้องและเปิดให้เพื่อนฟัง ไม่มีอีกแล้วนะ นี่คือสุดท้ายจริงๆ ของชีวิตเธอ เหตุการณ์ตรงนี้ ในช่วงนี้ มันคืออะไร

กระติก : หนูถ่ายรูปให้เขาค่ะ เราสลับกันถ่ายรูปอยู่แล้ว อย่างที่บอก ถ่ายคลิปเขาบอกทุกคนบนเรือว่าทำไมไม่ฟังเพลงเขา ปอถามเรื่องวงการบันเทิง เขาคุยกับปอว่าเขาไม่ได้อยากเป็นนักแสดง เขาอยากเป็นนักร้อง เขาเลยบอกทุกคนว่าทำไมไม่ฟังเพลงของฉัน จริงๆ มีอีกเวอร์ชั่นเป็นของผู้ชาย เขาก็เปิดให้ทุกคนฟังว่าเขาร้องเพลงนี้ และมีเพลงอื่นที่เขาไปร้องในรายการ เขาเปิดเกือบทุกเพลง พอดีเขานั่งอยู่พอดี ก็บอกให้นั่งสวยๆ เขาเห็นหนูจะถ่ายก็แสดงท่าอย่างที่เห็น หนูก็บันทึกภาพให้เขา

ตอนสองทุ่มครึ่ง หลังจากนั้นอีก 2 ชม. ตกตอน 22.30 กว่านาที?

กระติก : อันนี้เหมือนออกจากร้านอาหารเพื่อไปตรงสะพานพระราม 8 ปอบอกว่าตรงนี้ไม่ค่อยสวย เขาพยายามหาที่สวยๆ ให้พวกเรา

เรื่องเมา ไม่เมาแน่นอน?

กระติก : ค่ะ

ประเด็นทำร้ายร่างกาย จะถูกทำลายด้วยภาพที่คุณถ่ายคู่กับเขา หลังจากที่คุณตามหาแตงโมไม่เจอ ตามหานานแค่ไหน?

ปอ : เหตุเกิด 4 ทุ่มกว่า จากที่หาถึงตี 1 กว่าๆ ที่อยู่บนเรือ หลังจากนั้นกระติก ก็ยังยู่ที่เอ็นบีซี ซึ่งคือท่าเรือ

ตอนที่หากัน คุณขอความช่วยเหลือใครมั้ย ติดต่อใครมั้ย?

กระติก : หนูได้ยินว่าคนอื่นโทรหาหน่วยงานแล้ว 191 ตัวหนูทำอะไรไม่ถูก หนูก็ไปหาเบอร์ที่เขาส่งข้อความมาหาหนู คอนแทครุ่นพี่คนนึงก่อนเลยคนแรก แต่ขอไม่เอ่ยชื่อ

นี่คืออะไร?

แซน : โทรขอความช่วยเหลือในวันนั้น

กระติก : หลังจากนั้นโทรหาเรื่อยๆ โทรหาทั้งหมด 3 คน

คุยไลน์กับใคร มีชื่อบิ๊ก ที่บอกให้โทรหาคุณหน่อย คุณคุยกับคุณบิ๊กว่าแตงโมตกน้ำ รู้จักหน่วยงานไหนช่วยออกมาได้มั้ย ขอให้โมว่ายน้ำเป็นเถอะ นานจนน่าเป็นห่วง กลัวพี่ แล้วคุยกับใครอีก?

กระติก : โทรหารุ่นพี่อีกคนนึง โทรหาก่อน แล้วไลน์ให้รายละเอียด มีการถามว่ารู้ชื่อเรือมั้ย พี่เขาไม่ทราบลักษณะเรือเป็นยังไง ออกมาลักษณะไหน มีใครบ้าง เขาไม่รู้เลย

เขาบอกว่าให้เรือกรมเจ้าท่าออกไป 4 ลำ คุณบอกเป็นเรือส่วนตัว คนขับเรือน่าจะได้ยิน ผ่านไป 1 ชม. เดี๋ยวเขาไปประกาศ คุณถ่ายรูปเรือส่งเขาเหรอ?

กระติก : น่าจะเป็นข่าวออกมา

ปอ : เหมือนเป็นคุณเบิร์ต

ต่อมาคุณบอกว่าขอบคุณมาก หนูกลัวมาก ให้เบอร์ติกไป แล้วก็ขอบคุณเขา เขาบอก 15 นาที ยังไปไหนไม่ไกล ถ้าว่ายน้ำได้ขอให้ลอย คุณบอกว่าที่กลัวคือไม่เห็นเขาเลย ขอพระเจ้าช่วยโม เหมือนจมไปเลยแบบนั้น เขาบอกให้ทำใจดีๆ คุณบอกว่าแตงโมแอบไปฉี่ นั่งฉี่ลงน้ำแบบนั้น ประมาทมาก ห้าทุ่ม 37 นาที คุณบอกคนๆ นึงว่าโมฉี่?

กระติก : ค่ะ เพราะเราบี้ไล่จากแซน ก็ได้ข้อมูลมาว่าเขาไปฉี่

หลังโมตกไป 1 ชม. คุณพูดว่าโมไปฉี่กับคนที่คุณขอความช่วยเหลือ คุณบอกว่าเพื่อนเล่าว่าจังหวะลุกขึ้นแล้วพลาดตก ขอพระเจ้าเมตตา คุณนั่งอยู่หน้าเรือ กลับเรือมาไม่ทันแล้ว พยายามหาก็ไม่เห็นเลย ถ้าโมเป็นอะไรไป อย่าเล่าแบบนี้กับคนอื่น ต้องให้ข้อมูลว่ายังไง ให้เล่าว่าเดินไปท้ายเรือแล้วตกก็พอ ไม่ต้องเล่าว่าแอบไปฉี่ นี่คืออะไร?

กระติก : เจตนาเขาเป็นดารา เพื่อนหนูเป็นดารา ภาพเพื่อนของหนู เขาเป็นนางเอก (เสียงสั่นเครือ) เขาเตือนมาว่าข่าวออกไปเยอะแล้ว เราไม่ทราบว่าตอนนั้นเขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ถ้าเขากลับมาจะเป็นภาพพจน์ที่ไม่ดี เราก็รักษาภาพตรงนั้นไว้ ทางติกก็เดินไปบอกทุกคนว่าอย่าพูดอะไรเกี่ยวกับการฉี่ แต่ปอค้านมาว่าไม่ได้ ให้พูดความจริง

ปอ : ที่เขามาพูดกับผมคือโมเป็นดารา จะบอกว่าไปฉี่ไม่ได้ เป็นเรื่องภาพพจน์ เราต้องคีฟลุคของเพื่อน ผมบอกไม่ได้ เหตุเกิดต้องพูดความจริง ถ้ายูเมคจะเป็นปัญหา ฉี่ก็คือฉี่ บอกเขาว่าต้องพูดความจริงเท่านั้น

ณ วันนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไปกัน 6 คน ตายไป 1 คนตายพูดไม่ได้ 5 คนนี้อยู่บนเรือ ไม่รู้คุณแต่งเรื่องอะไรกันหรือเปล่า คุณสร้างหลักฐานหรือเปล่า พยายามทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้หรือเปล่า จะตอบว่าไง?

ปอ : อย่างที่บอก คนตายพูดไม่ได้ ผมไป 6 กลับมา 5 คน 5 คนนี้ถ้าเราจะเตี๊ยมกัน เราคุยกันว่าโมพลัดตกน้ำ เราจะพูดทำไมว่าโมฉี่ให้เป็นประเด็น ให้คนถามว่าโมฉี่จริงมั้ย แต่เราต้องการพูดความจริง ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แซนเล่าให้ฟัง กระติกรับทราบว่าโมฉี่ เราก็ต้องบอกว่าโมฉี่

คุณต้องการยืนยันข้อเท็จจริง มีภาพให้เห็นว่าโมไม่ได้เมาจริงๆ ไม่ติดประเด็นเมาหรือไม่เมา ไปถึงจุดนั้นแล้วเข้าใจจุดนี้ แต่ประเด็นไม่จบ เขาบอกมีภาพผู้ชายคนนึงใส่เสื้อแล้วเสื้อขาด ภาพที่บิ๊กเกรียนเอาไปลง ภาพนั้นเป็นใคร?

จ๊อบ : ผมครับ ผมขึ้นไปให้ข้อมูล เขาถามว่าตกตรงไหน ผมก็บอกว่าประมาณตรงนี้ คุยกันไปมา เขาหยิบไฟฉายมาให้ผม ให้ส่องกัน ปรากฏว่าระหว่างส่อง จุดที่ผมพยายามชี้กับจุดเจ้าหน้าที่ไม่ตรงกัน เพราะมันเป็นไฟฉายกว้างๆ วนๆ เขาบอกว่ายังไม่ชัดเจน ขอสโคปให้แคบกว่านี้อีก

อันนี้ใคร?

จ๊อบ : ผมครับ เรือลำนี้ถ้าจะจอดเทียบท่าต้องมีกันชน เหมือนเป็นทุ่นติดข้างๆ เรือ เพื่อเวลาเอาเรือเทียบกับท่าหรือโป๊ะไม่ใสสห้กระแทก ไม่ให้เรือเสียหาย ถ้าเห็นตรงเรือมีคล้ายๆ รูเป็นเหล็ก เราก็เสียบเข้าไป

เขาบอกเหมือนภาพคุณทำร้ายแตงโม?

จ๊อบ : เป็นภาพที่ผมติดกันชนเลยครับ ผมติดทุ่นอยู่ เรือลำนี้ต้องติดทุ่นสองอัน บนเรือผมเป็นน้องสุด มีอะไรก็พยายามช่วยทุกคน ผมคอยติดทุ่นตลอดเวลา เวลาทำอะไรก็ตาม

ภาพเสื้อที่ขาด คุณเอาเสื้อตัวนี้มามั้ย?

จ๊อบ : เอามา ยังไม่ได้ซักเลย ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น ผมอยู่บ้านได้น้อยมาก

ไม่ได้ซื้อมาใหม่?

จ๊อบ : จะซื้อมาใหม่ทำไมครับ พิสูจน์ได้ครับ เอาเลยครับ

คุณยืนยันว่าตัวนี้?

จ๊อบ : ตัวนี้เลยครับ เพราะผมยังไม่ได้ซัก

ไม่มีรอยขาด?

จ๊อบ : ไม่มีครับ

ตอนที่อยู่บนเรือ หลังวนไปหาแล้ว ตอนนั้นช่วยอะไรยังไงกันบ้าง?

จ๊อบ : ด้วยตัวผมเองเป็นพวกขาลุย พวกพี่เขาก็โทรกันไป แต่ตัวผมเอาตัวไปแนบหน้าเรือ ผมมีมือถือสองเครื่อง เปิดไฟฉายมือถือเครื่องนึงแล้วโยนไปที่เก้าอี้ ใช้อีกเครื่องแล้วเอนลงไป จังหวะนั้นผมก็กลัวตายเหมือนกันนะ แต่ไม่ได้ ตรงนี้คือหน้าเรือ ตัวผมเอนแล้วฉาย ตัวผมบางจังหวะยังมือจุ่มน้ำ แต่แล้วแต่คลื่น บางจังหวะก็ไม่ถึง ผมทำอยู่อย่างนั้น พวกพี่ปอ คนอื่นเขาตะโกนเรียกโมๆ ตัวผมมีบ้าง แต่เน้นแทบจะเอาหน้าให้เห็นผิวน้ำที่สุด เพราะผมเป็นคนดำน้ำ ถ้าเราตกน้ำสิ่งที่ควรมอง มันคือการตะกุยหรือยื่นมือขอความช่วยเหลือ ผมทำหน้าที่ตรงนั้น จังหวะนั้นผมได้ยินอยู่ไม่กี่อย่างว่า 10 นาที่แล้วนะ 20 นาทีแล้วนะ ผมก็มองหันไปเรื่อยๆ อย่างพี่ปอ ก็บอกว่าลองขับแบบนี้มั้ย เราขับวนมันอาจจะพัดหรือเปล่า เรามีการสื่อสารกับทางโป๊ะตลอด ว่าตอนนี้มีคนตกน้ำยังไง เจ้าหน้าที่เขามาแต่เขาบอกว่าไม่มีเรือ ในมุมมองผม ถ้าเขาไม่มีเรือแสดงว่าตอนนี้พี่ก็ช่วยเราไม่ได้ แต่เรามีเรือของเราอยู่ ที่เรายังไปบีบแตรเรือลำอื่นแล้วตะโกนว่ามีคนตกน้ำให้เขามาช่วยแต่ก็ไม่มีนะครับ งั้นเราก็หาเท่าที่เราทำได้ ตัวผมก็บอกพี่ปอว่าเราขับซิกแซกดูมั้ย ตอนนั้นเราคุยกับทางบนบก ผมตะโกนว่าน้ำพัดไปทางไหน เขาบอกว่าขึ้นไปทางนนท์ ก็ชวนพี่ปอขึ้นไปดูกันวนอยู่นานมาก แต่ถามว่ารู้เวลามั้ย ผมไม่รู้ เหมือนทุกคนกำกับเวลา ว่า 10 นาทีแล้ว 20 นาทีแล้ว ซึ่งก็ยังไม่เจอ ผมยังบอกพี่ปอว่าพี่ไปตรงโน้น ไปจุดตรงนี้ ไปดูตรงไม้ดำๆ หน่อย ผมรู้สึกขนลุก บางครั้งผมมีเซ้นส์นิดๆ หน่อยๆ หรือเราลองแล่นแบบซิกแซกมั้ย แต่พี่เบาหน่อยนะ นี่คือสิ่งที่ผมทำ

หลังวนหากันอยู่อย่างนั้น นานมั้ย?

กระติก : 2-3 ชั่วโมงได้

เทียบท่ากี่ครั้ง?

ปอ : 2 ครั้งครับ

ครั้งแรกหลังหาไม่เจอ นานแค่ไหนถึงเทียบท่า?

ปอ : ประมาณชม.นึง

เทียบท่าทำไม?

จ๊อบ : พอดีผมเห็นไฟ ตอนแรกที่ทุกคนมาไม่มีไฟฉาย ผมอยู่ด้านหน้าตลอด พี่ปอเป็นคนขับ ผมบอกพี่ปอ ตรงนั้นเหมือนมีไฟเต็มเลย ผมบอกว่าให้เข้าไปก่อน น่าจะเป็นรูปที่ผมไปยืนแล้วเหมือนชี้อะไรพวกนี้ด้วยหรือเปล่า เพราะตัวผมเองมีทั้งลงเจ็ตสกี ไปขึ้นบก แล้วลงเจ็ตสกีกลับขึ้นมา ตอนเขาบอกว่าจุดไม่ละเอียดพวกพี่ทำงานไม่ได้ คนขับเจ็ตสกีก็อยู่กับผม ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวพาไป

ปอ : ระหว่างเกิดเหตุ หลังจ๊อบตะโกนว่ามีคนตกน้ำ เราวนกลับมาดู สิ่งแรกที่เราทำ เราเร่งค้นหาในพื้นที่ละแวกตรงนั้น พอเร่งค้นหา จ๊อบอยู่หัวเรือ เบิร์ตอยู่ช่วงหัวเรือ ช่วยกันหา ผมขับวน เป็นวงกลมบ้าง ซิกแซกบ้าง สิ่งที่ได้ยินข้างๆ ตลอด คือแซนบอกว่าตอนนี้กำลังจะมีเรือออกมา 4 ลำ ประสาน 191 แล้ว ประสานเพื่อนๆ ใครอยู่ใกล้ๆ ช่วยออกมา เขาสองคนประสานคนเยอะมาก ส่วนผมท่าเรือเอ็นบีซี ก็บอกเบียร์เอาเรือออกเดี๋ยวนี้ เพื่อนพี่คนตกน้ำ เบียร์ออกมาพร้อมบอล เจ็ตสกีช่วยกันค้นหาและบอกว่าเกิดเหตุอะไร ระหว่างนั้นจ๊อบออกไปกับเจ็ตสกีช่วยหาด้วย รอบแรกมาหนึ่งลำก่อน แต่หนึ่งลำไม่พอ เลยกลับไปเอามาอีก

จ๊อบ : ทำไมลงเจ็ตสกี เพราะผมคิดว่าผมจำภาพได้ คนอื่นผมไม่รู้ยังไง ผมก็อาสาลงเอง ไม่ต้องมานั่งคิดมาก

คุณเป็นคนข้นมาและมีปากเสียงกับกู้ภัย เกิดอะไรขึ้น?

แซน : ก็ขอโทษพี่กู้ภัยและทุกท่านที่มาช่วยเหลือวันนั้น วันนั้นแซนตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เลยอาจมีกิริยาที่ไม่เหมาะสมไปบ้าง ขอโทษจริงๆ ที่พูดไม่สุภาพ

ที่คุณให้สัมภาษณ์ที่บอกว่ากู้ภัยมาช้า?

แซน : (ยกมือไหว้) ขอโทษจริงๆ ค่ะ ที่พูดจาไม่เหมาะสม หรือมารยาทไม่ดีใส่ ขอโทษจริงๆ ค่ะ

คุณไปพาดพิงไปว่าเขาทำไม เขามีหลักฐานหมดว่าเขาไปโอเคแล้ว ?

แซน : ตอนแรกไม่ทราบว่าเขาเป็นพี่กู้ภัย คิดว่าเขาเป็นชาวบ้านแถวนั้นมายืน เพราะไม่เห็นอุปกรณ์ หรือมีเรือ คำว่ากู้ภัยเราคิดว่าจะมีเรือมาช่วยเราหา แล้วเขาอยู่บนบก ไม่คิดว่าเป็นพี่กู้ภัยมาช่วย เพราะเราแจ้งทางน้ำ วันนี้ก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ

ที่ผ่านมาไม่ได้ยินพวกคุณขอบคุณกู้ภัยเลย เขาลงพื้นที่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเขาสุด รวมถึงคุณเปิ้ล เขาลงเพื่อการนี้ ขอโทษด้วยใจจริงนะ ก่อนขอโทษใครต้องรู้ว่าทำผิดอะไร จะได้ขอโทษเขาอย่างสง่างาม?

แซน : ขอโทษที่เข้าใจผิดว่าพี่ๆ เขาไม่ใช่กู้ภัย เลยมีกิริยาแบบนั้น เพราะไม่ทราบว่าเขาเป็นพี่กู้ย ตอนนั้นไม่ทราบจริงๆ ว่าพี่ๆ กู้ภัยเขามาแล้ว

ในเรือมีห้องน้ำมั้ย?

ปอ : มีครับ

ทำไมแตงโมไม่เข้า?

ปอ : ผมตอบไม่ได้ ผมไม่ทราบว่าโมรู้มั้ย เพราะไม่ได้พูดว่าในเรือมีห้องน้ำ

คุณเทียบท่าไปขึ้นห้องน้ำ?

กระติก : ไปขอห้องน้ำชาวบ้านใช้ มีพี่คนนึงใจดีให้เข้า โดยมีพี่เบิร์ตประกบ เราตั้งใจกลับไปที่เรือ แต่เขาไม่เห็นเรือแล้ว เขาออกไปแล้ว ก็ยืนงงคุยกับพี่เบิร์ตว่าทำยังไงดี เรากลับไปยืนอยู่ตรงนั้นจะขัดขวางเจ้าหน้าที่หรือเปล่า เรากิคดกันเองว่าไปท่าเรือโน้นมั้ย หนูนัดกับรุ่นพี่ไว้ แล้วก็เรียกแกร็บมาแล้วก็ไปที่เอ็นบีซี

ปอ : ที่กระติกบอกว่าจะกลับขึ้นเรือแต่เรือไม่อยู่แล้ว จริงๆ ไม่ใช่ ระหว่างที่อยู่บนเรือ มีผม จ๊อบ แซน ก่อนกระติกให้จอดเพื่อขอเข้าห้องน้ำ ผมบอกว่าเราหากันเหมือนคนบ้า เราวนแล้วก็ตะโกนอยู่ลำเดียว โมๆๆ ไม่หยุดเลย จนกระติกบอกว่าปอไม่ไหวแล้ว ต้องให้เทียบท่า พอเทียบท่า ตอนนั้นคนเยอะมาก กระติกก็ไปเข้าห้องน้ำ พอกระติกจะกลับ เบิร์ตบอกว่าตอนนี้ทีมงานมากันเยอะแล้ว เราก็เดินกลับมาลำบาก เพราะคนรุมเต็มเลย

สรุปคุณไปที่ไหน?

กระติก : กลับไปท่าเรือที่เดิมค่ะ พอดีคุยกับพี่โบ TK เขามาพอดี มีพี่โบกับแฟนก่อน ระหว่างนั้น คุณบีมกับแฟนเขาก็ค้นหากันอยู่

คุณกลับไปตามภาพนี้ เวลา 01. 09 นาที อยู่นานแค่ไหน?

กระติก : อยู่ถึงตี 3 กว่า

ทำไมไม่กลับไปหาโม?

กระติก : อยู่ตรงนั้นเราอธิษฐานให้โม พี่โบนำอธิษฐาน เพราะเรารู้ว่าโมไม่ปลอดภัย พอนำอธิษฐานเสร็จเราก็รออยู่ตรงนั้น พี่โบบอกว่าเดี๋ยวบีมมา เราก็มาคุยรายละเอียดว่าแม่น้ำเป็นยังไง กฆ็เล่าเหตุการณ์ให้พี่เขาฟัง ความเป็นไปได้ เราปรึกษาหารือกัน โดยเราคิดไม่ถึงว่าจะเป็นการที่เราไม่กลับไปตรงนั้น เราเสียใจนะที่ไม่ได้อยู่ ณ ที่นั้น แต่ในความรู้สึก ณ ตอนนั้นเราไม่ได้ไปไหน เราก็อธิษฐานให้เพื่อนเราริมแม่น้ำ

หลังจากนั้นคุณไปไหน?

กระติก : เราอยู่ตรงนั้นจนถึงตี 3 ติกก็กลับไปบ้านโม เพื่อไปดู เผื่อโมกลับไปบ้านมั้ย เราก็ยังมีความหวัง เพราะเราไม่ได้เจอเขา เรากลับไปบ้านไปดูว่าโมกลับที่บ้านมั้ย ของเขาอยู่ที่เรา

คุณคิดว่าแตงโมอาจมีใครมาช่วย หรือตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ แล้วกลับไปที่บ้านแล้ว คุณเลยคิดว่าเดี๋ยวโมติดต่อไม่ได้ กลับไปดูที่บ้านก่อน แล้วทำไมไม่กลับมา?

กระติก : ณ ตอนนั้นเราก็สติแตกไปแล้ว แล้วช่วงเวลานั้นเราเห็นข่าวว่าคุณแม่อยู่ตรงนั้นแล้ว เหมือนมีประเด็น เราก็ไม่กล้าไปสู้หน้าแม่ เพราะเราได้ยินว่าทำไมกระติกไม่มาหาแม่ตรงนี้ เราก็กลัวแล้วว่าทำไมเราไม่คิดถึงแม่เลย เราก็ตกใจ

คุณบอกว่าแม่ไม่ใช่นักประดาน้ำ?

กระติก : ก็ขอโทษแม่มากๆ จริงๆ ไม่ได้อยากสื่อสารแบบนั้น หนูเสียใจ ขอโทษมากๆ ที่เมื่อวานใช้คำพูดแบบนั้น ยิ่งทำให้คุณแม่เสียใจไปอีก มีประเด็นที่หนูไม่โทรหาเขาอยู่แล้ว แล้วเมื่อวานหนูก็ทำให้เขาเสียใจอีกรอบกับคำพูด

ปกติเป็นคนพูดแบบนี้อยู่แล้ว?

กระติก : ขอโทษนะคะ ปกติบุคลิกหนูพูดไม่เพราะอยู่แล้ว เป็นเสียงแบบนี้ แล้วเรายิ่งตกใจ

คิดว่าโทรหาแม่ก็คงช่วยไม่ได้?

กระติก : ใช่ค่ะ หนูก็สะเพร่าที่คิดแบบนั้น อันนี้หนูขอโทษจากใจจริงๆ หนูไปตกตะกอนแล้วมันไม่สมควรจริงๆ ขอโทษแม่ด้วยค่ะ

สิ่งที่คุณพูดออกไปคนด่าคุณทั้งประเทศ แม้แต่เพื่อนสนิทแตงโม เขารู้จักคุณด้วย เขายังด่าคุณเลย?

กระติก : ก็สมควรโดนค่ะ

 จะอยู่กันยังไงชีวิตต่อไป?

กระติก : ก็ต้องยอมรับ มันเกิดไปแล้ว หนูพูดไปแล้ว ตอนนี้หนูสำนึกแล้ว ขอโทษกับทุกคำที่พูดออกไปไม่เหมาะสม หนูคิดน้อย

เฟียสเ